Przez pole koło którego śpimy przechodzi pan ze szpadlem i pani z torebką, nie niepokojąc nas jednak. Jedziemy do Baia Mare, gdzie robimy baaardzo długą przerwę, na przykład na zakupy na targu. Gorąco, duszno, nie chce się jechać.
W parku przy kościele ucinam drzemkę, po czym idziemy szukać pocztówek, których niestety nie znajdujemy na poczcie ani nigdzie indziej. Jedziemy zatem do Sudesti i oglądamy drewniany kościółek – od zewnątrz i wewnątrz dzięki uprzejmości pani z wielkim kluczem.
Wjazd na przełęcz Neteda, zjazd i nocleg w bardzo ładnej kwaterze prywatnej, gdzie gospodyni nawet robi nam pranie w pralce.